Χαμήλ Μπατάρ

Από όλες τις φορητές συσκευές μας θα διαλέξουμε την πιο απαραίτητη για την καθημερινότητά μας, το κινητό τηλέφωνο. Ξεκινώντας, θα κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο και συγκεκριμένα στο 1997, όταν στην ελληνική αγορά κυκλοφορεί το Nokia 3310, γνωστό για την ανθεκτικότητά του αλλά και για την τεράστια αυτονομία του, καθώς, για να εξαντληθεί η μπαταρία του ήθελε μια εβδομάδα χρήσης!

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Δυστυχώς η εξέλιξη στην αυτονομία της μπαταρίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εξέλιξη της ίδιας της συσκευής στο χρόνο. Το 2000 το κινητό μας είχε περιορισμένες δυνατότητες αλλά μεγάλη αυτονομία (δόξα ξανά στο Nokia 3310), σήμερα η εξέλιξη έχει μετατρέψει το κινητό μας πρακτικά σε ένα συρρικνωμένο laptop, αλλά η ίδια εξέλιξη θέλει την αυτονομία του να είναι το μέγιστο 2 ημέρες. Περίεργο ε;

Χμμ ίσως και όχι και εξηγώ. Ενώ η τεχνολογία των microchip και της υπολογιστικής τους δύναμης έχει κάνει τεράστια άλματα και ακολουθεί (όσο μπορεί πλέον) τον νόμο του Moore, στην πλευρά της μπαταρίας, ως ευρέως βέλτιστη λύση, έχουμε την μπαταρία ιόντων-λιθίου (Li-ion ), τεχνολογία, η οποία βρίσκει την 1^η εμπορική της εφαρμογή στο μακρινό 1991. Έκτοτε (και με μικρές βελτιώσεις της), με αυτή συνεχίζουμε έως και σήμερα! Και ενώ η τεχνολογία αυτή είναι σαφώς ανώτερη από την προηγούμενη, αυτή του μολύβδου παραμένει στάσιμη σε εξέλιξη.

Είναι όμως η αύξηση της υπολογιστικής δύναμης ο μόνο λόγος της μικρής αυτονομίας; Σαφώς και όχι. Ας δούμε παρακάτω τι άλλο μας «τρώει» την μπαταρία. 

1. Αύξηση του μεγέθους της οθόνης, η οθόνη είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας σε μια συσκευή.
2. Design. Ναι, είναι πολύ ωραίο να έχουμε λεπτά, ελαφριά και όμορφα κινητά αλλά η μπαταρία κάπου πρέπει να χωρέσει, οπότε τι έκαναν ως απάντηση σε αυτή την τάση οι κατασκευαστές; Μείωσαν το μέγεθος της άρα και την χωρητικότητα της και ο συνδυασμός της κατάργησης της αποσπώμενης μπαταρίας (με δυνατότητα άμεσης αλλαγής της αποφορτισμένης) έκανε τα πράγματα πιο όμορφα (από πλευράς design) μεν, αλλά πολύ χειρότερα από αυτονομία, δε.
3. Αλλαγή χρήσης της ίδιας της συσκευής. Ένα κλασικό τηλέφωνο είχε βασικές δυνατότητες (κλήσεις – μηνύματα – φιδάκι;). Ο χρήστης του δε λάμβανε διαρκώς ειδοποιήσεις για νέα e-mails, ενημερώσεις κοινωνικών δικτύων (αλήθεια υπήρχαν και τότε;) καθώς και τόσες άλλες άμεσα ενημερωμένες πληροφορίες. Δεν ήλεγχε αυτόματα για ενημερώσεις εφαρμογών, μιας και δεν υπήρχαν καν εφαρμογές, δεν κατέβαζε νέες προγνώσεις καιρού ούτε ανανέωνε συνεχώς την τοποθεσία του χρήστη ή οτιδήποτε άλλο σαν κι αυτά. Όλα τα παραπάνω είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα.
4. Διασύνδεση. Σε μια τυπική ημέρα, θα έχεις συνδεδεμένο στο κινητό, ακουστικά (πλέον ασύρματα), smartwatch , σίγουρα θα έχεις ενεργό συγχρονισμό, ενεργό το GPS της συσκευής και ενδεχομένως το Near Field Communication (NFC, πρότυπη τεχνολογία συνδεσιμότητας μεταξύ ηλεκτρονικών συσκευών σε απόσταση μικρότερη των 4cm). A, και μια ταινία να κατεβαίνει για το βράδυ. Μαντέψτε τι εξαντλούν όλα αυτά… 

Όλα τα παραπάνω μας δημιουργούν μια εξάρτηση από την ενέργεια και ένα νέο «φόβο» της αποφόρτισης και κατά συνέπεια της μη δυνατότητας επικοινωνίας. Επίσης όλα έχουν ένα ενεργειακό αποτύπωμα, όσο πιο συχνά φορτίζουμε την όποια συσκευή (βάλτε στο μυαλό σας οποια συσκευή σας, η οποία φορτίζει) τόσο πιο μεγάλο είναι το αποτύπωμα αυτό.

Για την καλύτερη δυνατή αυτονομία, για τη μέγιστη διάρκεια ζωής της μπαταριάς, πριν γίνει απόρριμμα, αλλά και για τη μείωση του αποτυπώματός μας, ακολουθούν κάποιες πρακτικές συμβουλές:

• Δε χρειάζεται να λειτουργούμε πάντα σε πλήρη φωτεινότητα την οθόνη του κινητού μας (όπως προαναφέραμε είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενεργείας).

• Το GPS είναι μια από τις πιο βαριές εφαρμογές του κινητού. Χρησιμοποιήστε τη, λοιπόν, με μέτρο αν δε θέλετε να φορτίζετε όλη την ώρα το κινητό σας.

• Το ίδιο ισχύει και για τα δεδομένα (wifi ή δεδομένα κινητής), εφόσον δεν έχουμε επαρκές σήμα (π.χ σε κάποιο υπόγειο ή στο μετρό).

Tip: ενεργοποιούμε το airplane mode για όσο διάστημα είμαστε εκτός κάλυψης. 

• Αποφεύγουμε να έχουμε ταυτόχρονα ενεργούς όλους τους δυνατούς συγχρονισμούς (mail /social media/καιρός /στοίχημα κλπ), εφόσον αυτό είναι δυνατό. Δεν είναι πάντα 1^ης προτεραιότητας το τελευταίο post της ξαδέρφης Κούλας από το χωριό με τη γάτα της…

• Ιδανικά, φορτίζουμε το κινητό μας στη ζώνη 25% - 85% , αφού, με τον τρόπο αυτό, κρατάμε την «υγεία» της μπαταρίας στα ιδανικά επίπεδα, αυξάνοντας του κύκλους φόρτισης αλλά και μειώνουμε τη φθορά της.

Tip: Οι ακραίες θερμοκρασίες κατά τη φόρτιση (ζέστη ή κρύο) μειώνουν δραματικά τη διάρκεια ζωής της.

• Δε φορτίζουμε όλη τη νύχτα! Είναι γεγονός ότι, το πιο κλασσικό σενάριο φόρτισης και ο πιο βολικός τρόπος παράλληλα, είναι να αφήσουμε το κινητό στο κομοδίνο το βράδυ και να το πάρουμε, πλήρως φορτισμένο, το πρωί. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, όμως, το 100% → 99% → 100% επαναλαμβάνεται αρκετές φορές με αποτέλεσμα την καταπόνηση της μπαταρίας. Ο λόγος; Κάθε μία επανάληψη του παραπάνω είναι ένας «εικονικός» κύκλος φόρτισης για την μπαταρία.

 Tip: Εάν θέλουμε να φορτίσουμε την μπαταρία και έχουμε λίγο χρόνο, βάζουμε τη συσκευή σε airplane mode, η διάφορα του ποσοστού φόρτισης για το ίδιο χρονικό διάστημα είναι τεράστια σε σχέση με το να είχαμε τα πάντα ενεργά.

 

Όλα τα παραπάνω έχουν πρακτικό όφελος (μεγαλύτερη αυτονομία), φυσικά οικολογικό αλλά και οικονομικό, μιας και οι μπαταρίες είναι ακριβά ανταλλακτικά αλλά και το τεχνικό κόστος για την αλλαγή τους είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Επειδή όλα έχουν ένα τέλος (περά από το μεγάλο μου άρθρο), μαζί και η συσκευή μας, όταν έρθει το τέλος της ζωής της φροντίζουμε να την δίνουμε προς ανακύκλωση και όχι να την πετάμε στα σκουπίδια. Είναι μια κίνηση εξαιρετικά φιλική προς το περιβάλλον.