Be-Eco

Μπορεί να πέρασε καιρός αλλά είναι γεγονός. Κάθε καλοκαίρι οι ίδιες εικόνες. Εικόνες, οι οποίες σου προκαλούν σφίξιμο, αγανάκτηση, θυμό, απελπισία και φόβο για το μέλλον. Κάθε καλοκαίρι το ίδιο σενάριο. Δάση να «πνίγονται» στις φλόγες, σπίτια να καίγονται και πυροσβέστες να δίνουν μάχη με τις φλόγες. Τα δάση μας υποβαθμίζονται. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια δάση που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. Τα δάση αυτά ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000.

Τον τελευταίο καιρό γίνονται πολλές συζητήσεις, ειδικά από περιβαλλοντικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, για τις επιπτώσεις του μικροπλαστικού στην ανθρώπινη υγεία. Θα μου πείτε, «Ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως τι είναι και πώς επηρεάζει τη ζωή μας το πλαστικό, θα ασχοληθούμε με το μικροπλαστικό; Ίσα-ίσα, όσο μικρότερα τα κομμάτια τόσο το καλύτερο». Λάθος. Και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.

Το 1992 στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δημιουργήθηκε ένα λουλούδι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε έκτοτε ως το οικολογικό σήμα για ευρωπαϊκά προϊόντα και υπηρεσίες φιλικά προς το περιβάλλον. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Δεν έχω δει ποτέ από κοντά ένα κοραλλιογενή ύφαλο. Έχω δει, όμως, πολλές παιδικές ταινίες, οι οποίες αναφέρονται σε αυτόν τον πανέμορφο και πολύχρωμο κόσμο, μιας και κάτω από τη θάλασσα βρίσκεται –ίσως- το πιο πολύπλοκο και θαυμαστό οικοσύστημα του πλανήτη μας.

Το πλαστικό είναι μια κατηγορία υλικών, τα οποία χαρακτηρίζονται ως ελαφριά και εύπλαστα και απαντώνται σε πάρα πολλά είδη συσκευασίας, από τρόφιμα μέχρι απορρυπαντικά και μιας χρήσης υλικά. Πολλά από τα πλαστικά είδη, τα οποία χρησιμοποιούνται σήμερα, είναι ανακυκλώσιμα και διαχωρίζονται ανάλογα με το υλικό τους, με μια διεθνώς αναγνωρίσιμη σήμανση, η οποία βρίσκεται συνήθως στο κάτω μέρος της συσκευασίας.

 Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά οι γειτονιές μας έχουν γίνει μια χρωματική πανδαισία κάδων ανακύκλωσης! Συνέχεια εμφανίζονται νέα χρώματα, είδη και μεγέθη κάδων, χωρίς κανένας να ενημερώνει τους δημότες τι πρέπει να απορρίψουν και πού. 

Ας πάμε, λοιπόν, μαζί ένα χρωματικό ταξίδι στους κάδους ανακύκλωσης και τη χρησιμότητάς τους.

Η φράση «αν κάποτε οι μέλισσες αφανιστούν από προσώπου γης, δε θα απομείνουν στον άνθρωπο παραπάνω από τέσσερα χρόνια ζωής» είναι εντυπωσιακή και εμφανίζεται συχνά στις αναζητήσεις στο διαδίκτυο. Η πατρότητά της έχει συνδεθεί άλλοτε με τον Αϊνστάιν, άλλοτε με τον Δαρβίνο και άλλοτε με τον Μαίτερλινκ. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω σε ποιον ανήκει η φράση, ούτε αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά τη χρησιμοποιώ γιατί επισημαίνει το σπουδαίο οικολογικό ρόλο της μέλισσας.

Ίσως να μη σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό πως κάτι τόσο μικρό μπορεί να προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά όχι μόνο στην υγεία, αλλά και στο περιβάλλον. Αναφέρομαι φυσικά στο τσιγάρο. Τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία τις ξέρουμε πολύ καλά, ωστόσο αγνοούμε το γεγονός ότι τα αποτσίγαρα θεωρούνται το πιο συχνό ατομικό σκουπίδι στον κόσμο και αποτελούν την πιο συχνή μορφή προσωπικού αντικειμένου, το οποίο απαντάται στις παραλίες.

Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει τη σήμανση «Μην πετάτε χαρτιά στην τουαλέτα» σε τουαλέτες δημόσιας χρήσης; Μάλλον αρκετές. Τι επιτρέπεται, όμως, να πετάμε και τι όχι στις τουαλέτες και τους νεροχύτες μας, σύμφωνα με το νόμο και πού καταλήγουν οι αποχετεύσεις;

Για πολλούς, η περιβαλλοντική συνείδηση και η οικολογική ευαισθησία αρχίζουν και τελειώνουν στον κάδο ανακύκλωσης. Η απλή πράξη του διαχωρισμού των σκουπιδιών μας και η απόρριψή τους στον μπλε κάδο, κάνει πολλούς από εμάς να νιώθουν ότι έχουν επιτελέσει το δικό τους ρόλο για το περιβάλλον. Εφ’ όσον, λοιπόν, οι άνθρωποι ανακυκλώνουν, η χρήση πλαστικού στο μυαλό τους έχει απενοχοποιηθεί. Ωστόσο, αυτή η πρακτική ανήκει σε μια παλαιότερη εποχή, καθώς τώρα πια γνωρίζουμε ότι ΜΟΝΟ η ανακύκλωση δεν αρκεί.

Ας πάμε, λοιπόν, βήμα-βήμα να καταρρίψουμε κάποιους μύθους γύρω από το πλαστικό και την ανακύκλωση.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αλόγιστης χρήσης και κατανάλωσης αγαθών, ο όγκος των σκουπιδιών έχει αυξηθεί δραματικά, γεμίζοντας τους χώρους υγειονομικής ταφής με συσκευασίες και προϊόντα. Κύριος εχθρός της υπερ-συσσώρευσης σκουπιδιών είναι το πλαστικό, το οποίο χρειάζεται εκατοντάδες χρόνια ώστε να αποικοδομηθεί. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και με πολλές πολλές προεκτάσεις στο οικοσύστημα, την κλιματική αλλαγή και, τελικά, τη δημόσια υγεία.

Κανένας δε θα σε κατηγορήσει αν το χώμα για σένα μέχρι σήμερα ήταν μόνο βρωμιά. Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις και να κοιτάξεις με άλλο μάτι το χώμα, με το οποίο γεμίζεις τις γλάστρες σου ή το χώμα που ενοχλητικά λερώνει τα ρούχα των παιδιών σου;