Το "The.winevert" μας μαθαίνει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε για το ποιοτικό ελληνικό κρασί

Άραγε, πόσες ιστορίες έχουμε μοιραστεί γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι; Ιστορίες, οι οποίες μας προκαλούν γέλιο, νοσταλγία και συγκίνηση, συνδυάζονται άριστα με καλή παρέα και πολύ φαγητό. Επειδή, λοιπόν, φαγητό χωρίς πιοτό δε γίνεται, σήμερα, θα μάθουμε για το ελληνικό ποιοτικό κρασί με τη βοήθεια του Δημήτρη Σπυριδάκου.
Ο Δημήτρης είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, λάτρης του ποιοτικού ελληνικού κρασιού και ασχολείται με τα social media, μέσω του the.winevert.
Τι είναι το the.winevert;
Όπως μας λέει ο Δημήτρης: «Το the.winevert είναι μία «instagram-ική» κοινότητα φίλων ελληνικού κρασιού και αποστάγματος. Γνωρίζουμε και περιγράφουμε με απλό και ευχάριστο τρόπο κρασιά, δίνουμε προτάσεις γευστικών συνδυασμών και φιλοξενούμε μέσω instagram live ξεχωριστούς ανθρώπους του χώρου. Η ιδέα γεννήθηκε από την ανάγκη μου να «μιλήσω» γι’ αυτό που αγαπώ, το κρασί. Βασική προϋπόθεση ήταν και παραμένει, να μιλάμε απλά -και όχι απλοϊκά- για το κρασί και στόχος είναι να μυήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στην υπεύθυνη κατανάλωση του ποιοτικού ελληνικού κρασιού και αποστάγματος».
«Η λέξη κλειδί είναι... η ετικέτα»
«Το χειρότερο κρασί που έχει ετικέτα είναι καλύτερο από το καλύτερο κρασί χωρίς ετικέτα και φυσικά μιλάω για το χύμα κρασί και απόσταγμα. Πίσω από κάθε ετικέτα κρύβεται ένας παραγωγός και ένα οινοποιείο/αποσταγματοποιείο, το οποίο έχει την ευθύνη και έχει ελέγξει το προϊόν που έχουμε στο ποτήρι μας. Τώρα για τις ετικέτες, τις οινοπαραγωγικές περιοχές και τα ξεχωριστά κρασιά μπορούν να ειπωθούν πολλά. Αυτό που θα κάνει μία ετικέτα ξεχωριστή είναι να σε ευχαριστεί όταν την καταναλώνεις και να σου αφήνει μία πολύ ευχάριστη γευστική ανάμνηση».
Πώς επηρεάζουν οι τανίνες τη γεύση του κρασιού;
«Οι τανίνες είναι ενώσεις πολυφαινολών που συναντώνται σε αφθονία στη φύση, ενώ στο κρασί προέρχονται, κυρίως, από τη φλούδα των κόκκινων σταφυλιών. Τις καταλαβαίνουμε από τη στυφή αίσθηση που αφήνουν στο στόμα, αίσθηση που κάνει πολλούς καταναλωτές να αποφεύγουν τα κόκκινα κρασιά, στα οποία και βρίσκουμε τις τανίνες. Οι τανίνες, πέρα από πηγή αντιοξειδωτικών, είναι βασικό κομμάτι της απόλαυσης που προσφέρει ένα κρασί. Λύση στο πρόβλημα της «επιθετικότητας» των τανινών μας δίνουν οι οινοποιοί με τους διαφορετικούς τρόπος οινοποίησης, την παλαίωση σε βαρέλια και στη φιάλη. Με αυτόν τον τρόπο, μαλακώνουν και γίνονται λιγότερο επιθετικές στο στόμα, ενώ όταν τις συνδυάσουμε με ένα κρεατοφαγικό γεύμα, οι τανίνες αντιδρούν με τις λιπαρές πρωτεΐνες στο στόμα και μας απαλλάσσουν από τη λιπαρή και «λιγωτική» αίσθηση που θα είχαμε αλλιώς».
Μύθος ή αλήθεια η συσχέτιση της ποιότητας κρασιού με τα δάκρυα που σχηματίζονται στο ποτήρι κατά την ανάδευση;
«Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε ένα μύθο, ο οποίος λέει ότι αναδεύοντας το κρασί στο ποτήρι, τα πυκνά δάκρυα που βλέπουμε να σχηματίζονται στα τοιχώματα του ποτηριού είναι σημάδι ποιότητας για το κρασί μας. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να εξάγουμε κανένα συμπεράσματα για την ποιότητα του κρασιού από τα δάκρυα που δημιουργούνται, καθώς αυτά είναι αποτέλεσμα της περιεκτικότητας του κρασιού σε αλκοόλ και σάκχαρα. Επομένως, βλέποντας έντονα δάκρυα στο ποτήρι, καταλαβαίνουμε ότι μάλλον το κρασί μας έχει λίγο παραπάνω αλκοόλ ή/και σάκχαρα. Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται πάντα δοκιμάζοντας το ίδιο το κρασί!!!».
«Το κρασί είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αντιδρά - εξελίσσεται ανάλογα με την επεξεργασία»
Όπως μας αναφέρει ο Δημήτρης: «Η παλαίωση είναι η διαδικασία αποθήκευσης του κρασιού σε δοχεία, όπως ξύλινα βαρέλια και αμφορείς, οι οποίοι επιτρέπουν μια πολύ μικρή αλλά πολύ σημαντική ποσότητα οξυγόνου να διαπερνά τα τοιχώματα των δοχείων και να επικοινωνεί με το κρασί (η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να γίνει σε ανοξείδωτες δεξαμενές, καθώς αυτές είναι αδιαπέραστες για το οξυγόνο). Περνώντας τα μόρια του οξυγόνου μέσα από τους πόρους του ξύλου και του αμφορέα έχουμε ορισμένα πολύ ευεργετικά αποτέλεσμα. Στην περίπτωση του ξύλου, όταν πρώτοι οι Γάλλοι ασχολήθηκαν εκτεταμένα με τη χρήση γαλλικού δρυ, το κρασί αποκτά αρώματα βανίλιας, κέδρου και μπαχαρικών, ενώ στα κόκκινα κρασιά πετυχαίνουμε και το «μαλάκωμα» των περιβόητων τανινών».
Πώς διατηρούμε το κρασί μετά το άνοιγμα και για πόσες μέρες;
«Αυτό είναι το αιώνιο ερώτημα κάθε οινόφιλου και ευτυχώς υπάρχουν αρκετές επιλογές. Εάν έχουμε αποφασίσει να καταναλώσουμε το κρασί σχετικά άμεσα μετά το άνοιγμα, μπορούμε να τοποθετήσουμε το φελλό ξανά στη φιάλη από την ανάποδη μεριά και να το τοποθετήσουμε στο ψυγείο, καθώς οι χαμηλές θερμοκρασίες μειώνουν την ταχύτητα οξείδωσης του κρασιού. Για τα κρασιά, τα οποία έχουν περάσει από βαρέλι συνιστώ την ίδια διαδικασία, με τη διαφορά ότι καλύτερα να μείνουν εκτός ψυγείου, αφού σε αντίθετη περίπτωση γίνονται λίγο πιο τραχιά στο στόμα. Τέλος, για τους πιο μυημένους υπάρχουν και οι επιλογές της χρήσης τρόμπας, ώστε να αφαιρεθεί μέρος του αέρα από το μπουκάλι ή η χρήση αβλαβών αερίων, τα οποία επικάθονται στην επιφάνεια του κρασιού και αποτρέπουν την επαφή του τελευταίου με το οξυγόνο».
Το σημάδι ώστε να καταλάβουμε εάν το κρασί μας είναι χαλασμένο είναι η αίσθηση στη μύτη και στο στόμα της οξείδωσης (ξύδιασμα), η όποια, εάν δεν προβούμε σε καμία από τις παραπάνω ενέργειες, αρχίζει να γίνεται σιγά σιγά αισθητή μετά τη 2η μέρα από το άνοιγμα.
Τέλος, τι σημαίνει για εσένα conscious;
«Σημαίνει να ζεις με σεβασμό στον εαυτό σου, στους ανθρώπους γύρω σου και στη φύση. Επειδή έρχονται και οι εορταστικές ημέρες, Conscious στο κρασί σημαίνει ότι καταναλώνω υπεύθυνα και στο βαθμό που μου επιτρέπεται αλκοόλ και μετά αφήνω να οδηγήσει κάποιος, ο οποίος δεν έχει πιει».
Ευχαριστούμε πολύ το Δημήτρη Σπυριδάκο για το γεμάτο γνώση ταξίδι στον κόσμο του ελληνικού ποιοτικού κρασιού... και επειδή «οίνος ευφραίνει καρδίαν», στην υγειά μας!
Σας άρεσε; Μοιραστείτε το!