Επιστήμη

Το σύνδρομο καρκίνου του μαστού σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου για τις γυναίκες. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε από το περιβάλλον μας τέτοιες περιπτώσεις. Φυσικά, ευρέως γνωστό έκανε το θέμα και η Angelina Jolie, η οποία μετά από κατάλληλο γενετικό τεστ βρέθηκε ότι είχε κληρονομήσει ένα μεταλλαγμένο γονίδιο BRCA1, το οποίο σχετίζεται με υψηλό ρίσκο εμφάνισης καρκίνου του μαστού και ωοθηκών. Αυτή η γνώση της έδωσε τη δυνατότητα να πάρει προληπτικά μέτρα για την υγεία της, αφαιρώντας προληπτικά τους μαστούς της.

Με αφορμή τα 100 χρόνια του Ελληνικού Ινστιτούτου Pasteur, είναι ευκαιρία να μάθουμε ποιος ήταν ο λεγόμενος «Πατέρας της Μικροβιολογίας» και γιατί η ανθρωπότητα οφείλει να τον θυμάται για πάντα.

Φανταστείτε ότι γεννιέστε το 1950 σε μια σχετικά εύπορη οικογένεια στην περιοχή της Αθήνας. Γεννηθήκατε υγιής και οι γονείς σας είναι πολύ χαρούμενοι που σας έφεραν στον κόσμο. Τα πρώτα χρόνια της ζωής σας περνούν ευχάριστα με παιχνίδι και πολλή αγάπη. Μια μέρα λίγο πριν κλείσετε τα 5 σας χρόνια αρχίζετε να μην αισθάνεστε καλά μέχρι που παραλύουν τα κάτω άκρα σας. Η διάγνωση των γιατρών στο νοσοκομείο είναι κατηγορηματική. Έχετε προσβληθεί από τον ιό της πολιομυελίτιδας. 

Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται σχετικά με το σύνδρομο Αsperger. Tι είναι; Διαφέρει από τον αυτισμό; Ποια είναι τα συνήθη χαρακτηριστικά του; 

Άραγε, γεννιέσαι ή γίνεσαι ομοφυλόφιλος; Μήπως το αν κάποιος θα γίνει στρέιτ ή γκέι είναι γραμμένο στα γονίδια του; Σχετίζεται με το περιβάλλον η διαμόρφωση του σεξουαλικού προσανατολισμού, ή αντίθετα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και πρέπει να μιλάμε για συγκεκριμένα γονίδια που σχετίζονται με την ομοφυλοφιλία; Πολλά τα ερωτήματα, μία η απάντηση:

Καθημερινά αγγίζουμε εκατοντάδες πράγματα αφήνοντας, πέρα από κάποιες ενοχλητικές δαχτυλιές, τα πολύτιμα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Έχεις σκεφτεί ποτέ πως όταν αγγίξεις κάτι σε ένα χώρο, αυτομάτως όλοι μπορούν να μάθουν ότι βρέθηκες εκεί; Ε, λοιπόν, δεν είσαι ο μόνος. Ευτυχώς κάποιες φορές ακόμα και οι εγκληματίες υποτιμούν την αξία των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Μια αξία που προκύπτει από το γεγονός ότι κανείς στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον δεν θα έχει τα ίδια δακτυλικά αποτυπώματα με εσένα!

Φυσάω ξεφυσάω δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω… Θα σε ενημερώσω ή θα σε τρομάξω; Δεν μπορώ να το αποφασίσω μόνη μου… Στο τέλος της ημέρας το πιο σημαντικό είναι η πρόληψη για όλα τα θέματα υγείας. Και το να προστατεύεσαι και να προστατεύεις ταυτόχρονα και τους γύρω σου προϋποθέτει το να γνωρίζεις… Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τους ογκογόνους ιούς.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς) πολλοί από εμάς δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό ενός γλυκού, ακόμη και να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτά. Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο να πούμε όχι σε μια σοκολατίνα; Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μας όταν τρώμε παγωτό; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, ας ξεκινήσουμε από βασικές γνώσεις.

Φήμες λένε πως δεν περνά εικοσιτετράωρο αν δεν γίνει λόγος περί άγχους ή αν δε βρεθείς ο ίδιος σε μία τουλάχιστον στρεσογόνο κατάσταση. Άγχος για το αν θα προλάβεις το λεωφορείο, άγχος για το αν θα βρείς δουλειά, άγχος για τα γραφειοκρατικά, άγχος για τα οικονομικά, άγχος για τα κοινωνικά, άγχος, άγχος, άγχος...Αγχώθηκες;

Το 1986 το Υπουργείο Άμυνας της Αμερικής συνεργάστηκε με τον Αμερικάνικο Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που έπληττε (και ακόμα πλήττει) την οικονομία όχι μόνο της Αμερικής, αλλά και όλων των χωρών του κόσμου… την ημερομηνία λήξης των φαρμάκων. Στα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, φάνηκε ότι το 88% των φαρμάκων παρέμεναν το ίδιο δραστικά για πάνω από 5 χρόνια. Από τότε, ακολούθησαν πολλές έρευνες που έδειξαν ότι τα περισσότερα φάρμακα παρέμεναν δραστικά ως και 90% πολύ πιο μετά από την ημερομηνία λήξης τους.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται όλο και περισσότερες αναφορές, συζητήσεις, επιστημονικές ημερίδες κτλ σχετικά με το θέμα του αυτισμού. Το συγκεκριμένο θέμα όμως δεν αφορά μόνο την επιστημονική κοινότητα αλλά και γενικότερα την κοινωνία. Εδώ θα ρωτήσει κάποιος: «Υπήρχε πάντα ο αυτισμός;» Η απάντηση είναι ναι. Παλαιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι η συχνότητα εμφάνισης του αυτισμού ήταν χαμηλή, κυμαινόμενη από 4 έως 6 περιπτώσεις ανά 10.000 παιδιά.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας μία απλή μέρα: Βγαίνουμε από το σπίτι, χρησιμοποιούμε το λεωφορείο ή το μετρό για να πάμε στη δουλειά. Κάθε μέρα ερχόμαστε σε επαφή με δεκάδες αντικείμενα, τρώμε και πίνουμε για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Την ίδια στιγμή, αν εστιάσουμε 1.000.000 φορές και φτάσουμε στην κλίμακα του μικρόμετρου, θα καταφέρουμε να δούμε ένα ολόκληρο σύμπαν που αναπνέει παράλληλα με αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε: το σύμπαν των μικροοργανισμών.