Επιστήμη

Ορισμένες φορές η καθημερινότητά μας γίνεται φορτική λόγω των πολλαπλών προκλήσεων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Όμως, μια πετυχημένη ατάκα, ένα ωραίο αστείο ή οτιδήποτε μπορεί να μας φανεί χιουμοριστικό, είναι πιθανό να κάνει λίγο καλύτερη τη μέρα μας. 

Ξαφνικά, λοιπόν, εκεί που κάθομαι και μισοκοιμάμαι στην ξαπλώστρα μου, ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω ένα χαριτωμένο (ίσως) παιδάκι πασαλειμμένο από την κορυφή ως τα νύχια με αντηλιακό να χτυπάει δίπλα μου με μανία ένα αναποδογυρισμένο κουβαδάκι. Κι εκεί που σκέφτομαι όλους τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να το κάνω να σωπάσει (όχι για πάντα) ακούω μια απόκοσμη φωνή από το υπερπέραν να λέει «Κωστάκηηηηηηηηηη, έλα να σου βάλω αντηλιακό παιδί μου θα καείς». Ελληνίδες μάνες όλου του κόσμου ενωθείτε… Αχ, Κωστάκη, τι συμπληρώματα βιταμίνης D έχεις να πάρεις μόλις μεγαλώσεις (σχεδόν σε όλους μας έχει συμβεί). Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή και θα καταλάβετε σύντομα τι εννοώ.

Η εκθετική αύξηση εξάπλωσης της νόσου COVID-19 συνεχίζεται αδιάκοπα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ατέρμονες οι συζητήσεις για τα μέτρα ασφάλειας και προφύλαξης που καλούμαστε να λάβουμε πρωτίστως σε ατομικό και έπειτα σε συλλογικό επίπεδο. Όλοι μας γνωρίζουμε, ή θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζουμε, ποια μέτρα υγιεινής οφείλουμε να ακολουθούμε ώστε να εμποδίσουμε τη διασπορά του ιού. Πόσο, όμως, συμμορφωμένοι είμαστε με αυτές τις πρακτικές; Η Vitalacy -μια εταιρία που προάγει την υγιεινή του υγειονομικού προσωπικού και την ασφάλεια των ασθενών στα νοσοκομεία- βελτιώνει τη συμμόρφωση των χρηστών, μέσω της τεχνολογίας του αυτοματισμού.

Βρίσκεσαι σε νέα σχέση και το ταίρι σου προτείνει να αφήσεις την οδοντόβουρτσά σου στο σπίτι του;

Σεπτέμβρης και ήδη αναπολώ το καλοκαίρι και τη θάλασσα. Η πρώτη βουτιά πάντα μου μένει αξέχαστη λόγω της έντονης διαφοράς θερμοκρασίας μεταξύ του νερού και της καυτής αμμουδιάς.

Τελικά είναι η θερμοκρασία της θάλασσας τόσο χαμηλή όσο μας φαίνεται; Και τι συμβαίνει σε μεγαλύτερο βάθος;

Αν έχεις ήδη διαβάσει για την επι-γενετική μας «προίκα», μάλλον θες να μάθεις λίγα παραπάνω για την επιγενετική.

Κληρονομούμε μόνο το χρώμα των ματιών από τους γονείς; Μπορεί οι διατροφικές τους συνήθειες να επηρεάσουν τη δική μας φυσιολογία; Πώς γίνεται τα διαφορετικά όργανα στο σώμα μας να επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες μεταξύ τους; Γιατί τα ομοζυγωτικά δίδυμα μπορεί να διαφέρουν ως άτομα τόσο πολύ, παρόλο που μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό;

Σίγουρα έχετε ακούσει ότι η επιστήμη δεν γνωρίζει όρια, ούτε φραγμούς. ’Oσοι ασχολείστε με την επιστήμη, γνωρίζετε ότι η ηθική παίζει πια σπουδαίο ρόλο σε κάθε σημαντικό επίτευγμα. Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ;

Θα σας διηγηθώ, λοιπόν, μια ιστορία. Αυτή της βιοφυσικού και κρυσταλλογράφου Rosalind Franklin.

Τα χρώματα μας προκαλούν συναισθήματα ή μας βοηθούν να θυμόμαστε το σχήμα ενός συγκεκριμένου αντικειμένου ξεχωρίζοντάς το από τα υπόλοιπα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν από διαφημιστικές εταιρίες για να επηρεάζουν την τάση για αγορά και κατανάλωση υλικών αγαθών ή ακόμη και για να καθορίσουν ολόκληρες κουλτούρες (ας σκεφτούμε για λίγο το κόκκινο χρώμα των Χριστουγέννων του τελευταίου αιώνα).

Κάθε φορά που η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με κάποιο νέο παθογόνο μικροοργανισμό, η επιστήμη ρίχνεται στη μάχη για την εύρεση των δύο πιο βασικών όπλων για την καταπολέμησή του: ενός φαρμάκου και ενός εμβολίου. Το φάρμακο είναι απαραίτητο για την ίαση των ασθενών, ενώ το εμβόλιο για την πρόληψη έναντι της ασθένειας. Την ώρα που η ανακάλυψη της πενικιλίνης είναι μία γνωστή ιστορία, λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ιστορία πίσω από τη χρήση του πρώτου εμβολίου, αλλά και τον άνθρωπο που το ανακάλυψε.

Σίγουρα όλοι μας έχουμε δει σε ταινίες ή και σε παραδείγματα της καθημερινότητάς μας, μητέρες να μιλάνε στα αγέννητα παιδιά τους. Ή ακόμα και να τους βάζουν να ακούνε μουσική. Υπάρχουν βιβλία και βιβλία που ενθαρρύνουν αυτή την συμπεριφορά, ωστόσο εμένα πάντα μου φαινόταν περίεργο και υπερβολικό... Εσάς;

Η σχέση του καθενός με τη φύση είναι μοναδική, όπως και η αλληλεπίδρασή μας με όσα αγαπάμε. Μιλάμε στους ανθρώπους, στα κατοικίδιά μας, ακόμα και στα λουλούδια στο μπαλκόνι μας. Και αυτά ακούνε. Ή τουλάχιστον αντιλαμβάνονται τις ηχητικές δονήσεις που προκαλούμε.